Ψυχιατρική, Κυβερνητική, Ψυχεδέλεια και Διανθρωπισμός: Οι Ρομποτικοί Εξωγήινοι, τα Μηχανικά Ξωτικά και το Αισιόδοξο Μέλλον
- Γιώργος Πουλόπουλος
- Aug 5
- 13 min read
Updated: Aug 6
''Το φυσικό, είναι το τεχνητό της Φύσης''
Bryon Gyisin (1916-1986), Βρετανο-Καναδός Ζωγράφος, Συγγραφέας, Ηχοποιητής και Παρουσιαστής και Εφευρέτης
Κυβερνητική, Ψυχιατρική και Ψυχεδέλεια: Μια ταραγμένη ιστορία
Κατά τις αρχές της 10ετίας του '50, η Ψυχιατρική άρχισε να αναπτύσσεται χάρη στην ανάπτυξη της Κυβερνητικής (Cybernetics), η οποία αποτέλεσε την αφετηρία για την έκρηξη ερευνητικών καινοτομιών πάνω στην Ηλεκτροφυσιολογία του Εγκεφάλου και την εφαρμογή Νευρωνικών Εμφυτευμάτων σε εγκεφάλους πιθήκων και ανθρώπων, την Ψυχοφαρμακολογία με την ανακάλυψη μιας πληθώρας ψυχιατρικών και ψυχεδελικών φαρμάκων και της Ψυχοθεραπείας, μέσω ποικίλων γνωσιο-συμπεριφορικών θεραπευτικών μοντέλων προσέγγισης, τόσο χρονίων ψυχιατρικά ασθενών όσο και απλών καθημερινών ανθρώπων με απλές ''νευρώσεις'', όπως αποκαλούσαν τότε τις ήπιες διαταραχές στη συμπεριφορά που προκαλούντο από τις άγχος της παιδικής ηλικίας και τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Το Ψυχροπολεμικό κλίμα τις εποχής αυτής στις ΗΠΑ, επέβαλλε μια σχετική χαλαρότητα στην έρευνα του εγκεφάλου, η οποία όμως -δυστυχώς- δεν κράτησε για πολύ.
Ο εγκέφαλος, λόγω της ανάπτυξης της Κυβερνητικής, αντιμετωπίζετο ως ένα μοριακό κυβερνομηχανικό σύστημα κι έτσι κάθε είδους πειραματισμός με αυτόν, ήταν επιτρεπτός χωρίς ηθικά στερεότυπα και ταμπού. Δεν κράτησε όμως για πολύ αυτή η υπέροχη ερευνητική νοοτροπία και προσέγγιση. Στο τομέα της Ψυχοφαρμακολογίας, σημειώθηκαν εκρηκτικές πρόοδοι που τερματίστηκαν άδοξα.. Το ψευδαισθησιογόνο ψιλοκυβίνη ανακαλύφθηκε το 1953, αλλά δεν χαρακτηρίστηκε χημικά παρά μετά το 1957 και κηρύχτηκε παράνομο, ως ουσία, το 1966. Άρα, το περιθώριο που είχαν οι επιστήμονες για να τη μελετήσουν ήταν μόνο 9 χρόνια. Όσοι την μελετούσαν δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι, κάποτε θα τους απαγορευόταν να δουλέψουν πάνω σε αυτόν τον τομέα. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το LSD στον χώρο της Ψυχοθεραπείας, προκάλεσε μια αναταραχή, όπου σύμφωνα με Ψυχιάτρους της εποχής όπως ο Τσεχοαμερικανός Stanislav Grof (ο οποίος ζει μέχρι τώρα και είναι 94 ετών), είχε τον ίδιο αντίκτυπο που είχε και η διάσπαση του ατόμου στον χώρο της Φυσικής. Όλοι οι Νευρολόγοι και οι Ψυχίατροι τότε σκέφτηκαν: ''Ωραία, τώρα θα κατανοήσουμε τις νοητικές ασθένειες, τα ψυχικά τραύματα και τις έμμονες ιδέες, αφού αυτή είναι η πρώτη από μια οικογένεια ψυχοτροπικών ουσιών που θα μας οδηγήσει στην κατανόηση της γένεσης των νευρώσεων και της θεραπείας τους''. Την ίδια περίοδο ξεκίνησαν και οι συνεδρίες με το ψυχότροπο κεταμίνη (το χρησιμοποιούσα εγώ, ως Γιώργος, κατά κόρον στο εργαστήριο Νευροφυσιολογίας για να επάγω ευθανασία στα πειραματόζωα).
Όμως στα μέσα του 1960, επικράτησε ένας ανόητος συντηρητισμός άνευ προηγουμένου. Μετά την διάδοση της χρήσης LSD από τη νεολαία, με ονόματα όπως ο Ψυχολόγος και Συγγραφέας Timothy Leary και το σύνθημα "Turn on, tune in, drop out", τα ψυχεδελικά ταυτίστηκαν με την αντικουλτούρα, την ανυπακοή και την αμφισβήτηση του κράτους και του πολέμου στο Βιετνάμ. Αναδύθηκαν υποκουλτούρες όπως οι χίπις και αυτό είχε έναν ευρύτερο κοινωνικό αντίκτυπο ηθικού πανικού και μια πλήρη πολιτικοποίηση του ζητήματος. Το φάντασμα του Μακαρθισμού στις ΗΠΑ ήταν έτοιμο να αρπάξει όποιον αντιστεκόταν στις συντηρητικές επιταγές ενός στείρου, παλαιολιθικού τύπου, κρατισμού. Το LSD απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ το 1966, και μέχρι το 1970 και οι περισσότερες ψυχεδελικές ψυχότροπες ουσίες εντάχθηκαν στην Κατηγορία Ι (Schedule I), δηλαδή χωρίς ιατρική αξία και με υψηλό κίνδυνο κατάχρησης. Η κρατική χρηματοδότηση κόπηκε σχεδόν εντελώς και τα περισσότερα πανεπιστήμια διέκοψαν τις μελέτες υπό πολιτική πίεση. Ένα πολλά υποσχόμενο πεδίο έρευνας ''πάγωσε'' για 40+ χρόνια. Ταυτόχρονα είχε έρθει και η σειρά τερματισμού των ερευνών στην Κυβερνητική, μέσω συνεχών περικοπών μιας 7ετίας, που είχε ως αποτέλεσμα, το 1976, να κλείσει το Εργαστήριο Βιοϋπολογιστών (Biological Computer Laboratory/BCL) του Πανεπιστημίου του Illinois Urbana-Champaign, μέσω της περίφημης Τροπολογίας Mansfield (Mansfield Amendment). Μάλιστα, το εργαστήριο αυτό διηύθυνε ο λαμπρός Κυβερνητιστής Heinz von Foerster, τον οποίο θεωρώ πνευματικό μου δάσκαλο.
Πολλοί ερευνητές σώπασαν ή γύρισαν σε άλλους τομείς, φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό. Και υπήρξε σαφώς μια άτυπη "λογοκρισία" που επέβαλε στην Επιστήμη να εγκαταλείψει ένα πολλά υποσχόμενο πεδίο. Όταν όμως το επιστημονικό κατεστημένο πληροφορήθηκε ότι δεν θα υπήρχε κρατική επιδότηση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την μελέτη των ψυχεδελικών ουσιών, και συνεπώς, όλοι έσκυψαν το κεφάλι και το δέχτηκαν. Συνέπεια της αποτυχίας τους να εναντιωθούν σε αυτή την απόφαση ήταν μια καταπιεσμένη, άρρωστη παγκόσμια κοινωνία και μια ατελής Νευροεπιστήμη.. Ποτέ άλλοτε δεν είχε υποκύψει τόσο πολύ η Επιστήμη στις επιταγές των πολιτικών και δεν τους είχε επιτρέψει να ορίσουν πώς θα κάνει την δουλειά της. Η κατάσταση αυτή, αντανακλά μια αληθινή πραγματικότητα στο χώρο των Επιστημών της Συμπεριφοράς (Behavioral Sciences) και συγγραφείς όπως ο Εθνοβοτανολόγος και ιδρυτής του Ψυχεδελικού Κινήματος Terence Kemp McKenna (1946-2000) και ο Ψυχίατρος Stanislav Grof (ιδρυτής της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας) αγωνίστηκαν σθεναρά για να ανατραπεί η ατυχής κατάσταση αυτή. Πράγματι, η Επιστήμη υποχώρησε στις πολιτικές πιέσεις, και ένα υποσχόμενο επιστημονικό πεδίο καταπνίγηκε άδικα. Επιστήμες όπως η Νευροεπιστήμη και η Ψυχιατρική δεν είχαν τα εργαλεία για να προσεγγίσουν τον υποκειμενικό βιωματικό κόσμο όπως θα ήταν εφικτό με τη βοήθεια ψυχεδελικών και η νεοεμφανισθείσα Γνωσιακή Επιστήμη (Cognitive Science) δεν μπορούσε να προσεγγίζει τα Qualia, δηλαδή την Ποιοτική Φύση της Εμπειρίας με κανέναν τρόπο (εκτός μέσα από κάποια αφηρημένα Νοητικά Πειράματα, επιστρατεύοντας τη Φιλοσοφία του Νου).
Τι συνέβη όντως με την ψιλοκυβίνη, το LSD και τα ψυχεδελικά στην Επιστήμη του Εγκεφάλου; Πράγματι, υπήρξε ένα "παράθυρο ευκαιρίας", από τα μέσα του 1950s μέχρι και του 1960s. Αρκεί να σκεφτούμε ότι, η ψιλοκυβίνη απομονώθηκε από τον Ελβετό Χημικό Albert Hofmann (ο ίδιος ανακάλυψε, απομόνωσε και συνέθεσε στο εργαστήριο το LSD) το 1958, αν και οι πρώτες τελετουργικές χρήσεις της μελετήθηκαν από τον R. Gordon Wasson ήδη από το 1955 στο Μεξικό. Το LSD κυκλοφόρησε σε ελεγχόμενη μορφή για ψυχοθεραπευτική χρήση ήδη από τη δεκαετία του 1950. Πραγματοποιήθηκαν πάνω από 1.000 επιστημονικές μελέτες για το LSD, την ψιλοκυβίνη, τη μεσκαλίνη και άλλα παραισθησιογόνα μέχρι τα μέσα του '60.
Η ελπίδα στην Ψυχιατρική, ήταν πραγματική:
Ψυχίατροι και Νευρολόγοι πίστευαν ότι τα ψυχεδελικά θα πρόσφεραν ένα "Μοντέλο της Ψύχωσης", βοηθώντας στη μελέτη της σχιζοφρένειας και άλλων ψυχώσεων.
Έγιναν πολλά πειράματα με ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε αγχώδεις, καταθλιπτικούς και εθισμένους ασθενείς.
Ο ίδιος ο Stanislav Grof αποκαλούσε το LSD ως ''το Μικροσκόπιο της Ψυχής''.
Ευτυχώς για την Ψυχιατρική και τις Νευροεπιστήμες, από το 2010 έως και τις μέρες μας, η σύγχρονη Ψυχιατρική αποκαθιστά σταδιακά τις ψυχεδελικές ουσίες ως θεραπευτικά εργαλεία, με αυστηρά επιστημονικά πρωτόκολλα. Σήμερα υπάρχουν ερευνητικές ομάδες σε Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισραήλ, Ολλανδία και Ιαπωνία που πειραματίζονται με ψυχεδελικά, χρησιμοποιώντας κανονικά ανθρώπινα πειραματικά υποκείμενα.
H "Ψυχεδελική Αναγέννηση" (Psychedelic Renaissance)
Από τη δεκαετία του 2010, Ερευνητικά Ιδρύματα Ψυχιατρικής όπως:
Το Johns Hopkins Psychedelic Research Center (ψιλοκυβίνη για κατάθλιψη, θάνατο, PTSD),
Το MAPS (Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies) (MDMA για PTSD),
Και ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες σε Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισραήλ κ.ά., αποκατέστησαν την επιστημονική αξιοπιστία των ψυχεδελικών! Ευτυχής έκβαση!
Η Εικασία του Εθνοβοτανολόγου και Προκαθήμενου του Ψεχεδελικού Κινήματος, Terence Kemp McKenna
Η ιδέα ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι εξελίχθηκαν από τους πιθήκους λόγω της χρήσης ψυχοτροπικών ουσιών από τη μεριά τους και όχι μόνο μέσω των εξελικτικών μηχανισμών της Φυσικής Επιλογής και της Τυχαίας Μετάλλαξης – όπως υποστήριζε ο Terence McKenna με τη θεωρία "Stoned Ape Theory" που ανέπτυξε στα έργα του– είναι μια ενδιαφέρουσα αλλά επιστημονικά ατεκμηρίωτη εικασία. Ας το αναλύσω υπό τη σκοπιά της Εξελικτικής Βιολογίας και της Βιοανθρωπολογίας:
Ο McKenna υποστήριζε ότι οι πρόγονοι του Homo sapiens (π.χ. Homo erectus ή Homo habilis) κατανάλωναν ψιλοκυβίνη (ενεργή ουσία στα παραισθησιογόνα "μαγικά μανιτάρια"), που:
Ενίσχυσε τις αισθητηριακές τους ικανότητες (π.χ. όραση στο κυνήγι)
Προκάλεσε αλλαγές στη γλώσσα και την αφηρημένη σκέψη
Ενδυνάμωσε την κοινωνική συνοχή μέσα από τελετουργίες
Από Εξελικτική και Βιοανθρωπολογική σκοπιά δεν ευσταθεί κάτι τέτοιο:
1. Δεν υπάρχουν αποδείξεις: Δεν έχουμε αρχαιολογικά ή παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα που να δείχνουν συστηματική χρήση ψυχοτροπικών ουσιών στην Παλαιολιθική εποχή τόσο νωρίς ώστε να σχετίζεται με την αρχική γνωστική επανάσταση του ανθρώπου.
2. Η εξέλιξη είναι πολυπαραγοντική: Η ανθρώπινη νοημοσύνη και γλώσσα εξελίχθηκαν σταδιακά, υπό την επίδραση:
της κοινωνικής ζωής και συνεργασίας (social brain hypothesis),
της χρήσης εργαλείων,
της αύξησης του εγκεφαλικού όγκου,
της επινόησης της φωτιάς και της μαγειρικής τροφής,
και των γενετικών μεταλλάξεων (π.χ. To γονίδο FOXP2).
Συνεπώς, η ιδέα ότι μια εξωτερική ουσία (π.χ. μανιτάρια) οδήγησε σε εξελικτική αλλαγή δεν ευσταθεί χωρίς γενετική κληρονομικότητα των αλλαγών που προκαλεί. Οι ψυχότροπες ουσίες δεν προκαλούν γενετικές αλλαγές!
3. Δεν προκαλούν οι ουσίες διαρκή νευρολογική μετάλλαξη: Ακόμα κι αν οι πρόγονοι χρησιμοποιούσαν παραισθησιογόνα, αυτά δεν αλλάζουν το DNA ούτε επηρεάζουν την κληρονομικότητα. Μπορούν να αλλάξουν την εμπειρία ή τις πεποιθήσεις, αλλά όχι τη βιολογική εξέλιξη εκτός αν υπήρχε έμμεσο επιλεκτικό πλεονέκτημα (π.χ. αύξηση επιβίωσης ή αναπαραγωγικής επιτυχίας).
Τι μπορεί να έχει κάποιο -αληθές επιστημονικά- νόημα στην εικασία αυτή του McKenna:
Τελετουργική χρήση ψυχοτροπικών από μεταγενέστερους ανθρώπους (π.χ. Νεολιθικούς Πολιτισμούς ή Σαμανιστικές παραδόσεις) υπάρχει ιστορικά καταγεγραμμένη και μπορεί να είχε πολιτισμικό ή πνευματικό ρόλο.
Υπάρχει συζήτηση για το αν η χρήση παραισθησιογόνων επέδρασε στον πολιτισμό ή τη μυθολογία, όχι όμως στην εξελικτική βιολογία του εγκεφάλου. Θα μπορούσε κάλλιστα η εικασία του McKenna να μελετηθεί υπό τη σκοπιά της Γνωσιακής Ανθρωπολογίας και της Νευροθεολογίας αλλά σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με τις Επιστήμες της Εξελικτικής Βιολογίας, των Νευροεπιστημών κα της Βιοανθρωπολογίας.
Η θεωρία του McKenna είναι φιλοσοφικά και πολιτισμικά γοητευτική, αλλά φυσικά δεν στέκει υπό τη σκοπιά της Εξελικτικής Βιολογίας και συνεπώς, δεν είναι σε καμία περίπτωση επιστημονική. Η ανθρώπινη εξέλιξη είναι ένα πολύ πιο σύνθετο φαινόμενο που δεν εξηγείται μονοπαραγοντικά μέσω εξωτερικών ψυχοτρόπων ουσιών.
Η Νευροφυσιολογία των.... Ξωτικών και των Υπερδιαστατικών Εξωγήινων (;;;) Οντοτήτων
O Νευροφυσιολόγος και Κυβερνητιστής (Cybernetician) John Lilly, στα εσωδιαστατικά ''ταξίδια'' (τριπάκια) του με την κεταμίνη, συνάντησε στέρεες οντότητες, οι οποίες τον έκαναν να νιώσει συντετριμμένος. Ο John C. Lilly ήταν μια ιδιοφυής αλλά και ακραία μορφή στην Επιστήμη του 20ού αιώνα. Νευροεπιστήμονας, Κυβερνητιστής (Cybernetician), Eφευρέτης, και Ψυχεδελικός Εξερευνητής των ''Εσωτερικών Διαστημάτων'' (δηλαδή ''Ψυχοναύτης''). Ο Lilly ξεκίνησε ως Νευροφυσιολόγος που μελετούσε τον εγκέφαλο και τη συνείδηση. Ο Lilly, κατά τις ψυχεδελικές συνεδρίες του, δεν έβλεπε απλώς παραισθητικές μορφές, αλλά ερευνούσε την φύση της συνείδησης ως σύστημα πληροφορίας, δηλαδή σαν ο εγκέφαλος να είναι ένας βιοϋπολογιστής που μπορεί να "προγραμματίζεται και να μεταπρογραμματίζεται".
Ο Εθνοβοτανολόγος Terence McKenna, στα πειράματα που έκανε στον εαυτό του με την ψιλοκυβίνη και με το DMT, ήρθε σε επαφή με αυτά που ονόμασε ''Αυτομεταμορφούμενα ή Αυτομετασχηματιστικά Μηχανικά Ξωτικά, που στην ουσία είναι εξωδιαστασιακές ή εξωγήινες/υπερδιαστασιακές οντότητες μιας Αυτοαναπαραγόμενης Ξωτικομηχανής. Πρόκειται για μικροσκοπικά "ρομπότ" και συμβολικά υπερευφυή όντα γεμάτα ενέργεια και πληροφορία, που αποκαλούνται "self-transforming machine elves", διότι άλλαζαν συνεχώς μορφή με τρόπο σχεδόν μηχανικό, τεχνολογικό ή fractal. Τα ξωτικά-ρομποτικές οντότητες-εξωγήινοι που συναντούσαν τακτικά ο Lilly και ο McKenna στις πειραματικές συνεδρίες με τις ψυχότροπες ψυχεδελικές ουσίες, διέφεραν μεταξύ τους: Οι οντότητες του Lilly τους του δεν ήταν τόσο όμορφες ή παιχνιδιάρικες όσο τα ξωτικά του McKenna. Όμως μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι οι ρομποτικές οντότητες αυτές που ενοικούν στις παράλληλες διαστάσεις και οι αρχαίοι Κέλτες τα ονόμαζαν ''ξωτικά'' (''sidhe'' στις Γαελικές/Γοϊδελικές Γλώσσες), αποτελούν ρομποτικά συστήματα, τμήματα ενός υπερ-νου, που λειτουργούν ως παρατηρητές και εξωκοσμικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να σε κατεδαφίσουν, κυριολεκτικά, αν δεν ήσουν έτοιμος να συναντηθείς μαζί τους. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για αυτό που η Παγκόσμια Λαογραφία ονόμαζε ως ''γοργόνες'' (και λοιπά άλλα υπερφυσικά πλάσματα των θαλασσών). Δεν θέλω να επεκταθώ στη ''μαγεία'' και τον ''αποκρυφισμό'', ούτε και στη Λαογραφία/Πολιτισμική Εθνολογία, διότι αυτό δεν είναι το ζητούμενο στα γραφόμενά μου. Τι είναι αυτά τα όντα; Να πρόκειται για εξωγήινες υπερτεχνολογικά αναπτυγμένες οντότητες άλλων διαστάσεων; Να πρόκειται για Υπερανθρώπους, πρώην ανθρώπους-διανθρωπιστές που πρόλαβαν να αναπτύξουν τεχνολογία με εκρηκτικά επιταχυνόμενο ρυθμό όταν ο άνθρωπος ήταν ακόμα πίθηκος στα δέντρα (πολύ ακραίο και τραβηγμένο σενάριο, φυσικά...). Πάντως ο διεθνούς φήμης Ψυχίατρος Rick Strassman, θεωρεί ότι τα ρομποτικά ξωτικά/εξωγήινα όντα αυτά αποτελούν ενοίκους μιας υπερβατικής πραγματικότητας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι το DMT "ξεκλειδώνει" την πρόσβαση σε άλλα επίπεδα πραγματικότητας, κάτι που όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποδειχθεί επιστημονικά.
Τα "Machine Elves" ή "Μηχανικά Ξωτικά" είναι ένα από τα πιο παράξενα και εμβληματικά οράματα που περιέγραψε ο Terence McKenna κατά τις εμπειρίες του με DMT (διμεθυλτρυπταμίνη), μια από τις πιο ισχυρές παραισθησιογόνες ουσίες που υπάρχουν.
Τι είναι το DMT;
Το DMT είναι ένα ενδογενές μόριο (παράγεται σε μικρές ποσότητες και από το ανθρώπινο σώμα) και βρίσκεται επίσης σε πολλά φυτά.
Όταν καπνίζεται ή ενίεται (μέσω σύριγγας), προκαλεί έντονες, υπερρεαλιστικές εμπειρίες διάρκειας 5–15 λεπτών.
Οι χρήστες βιώνουν ολοκληρωμένες, ανεξάρτητες ''πραγματικότητες'' με περίπλοκες δομές, οντότητες και υπερφυσικά τοπία.
Ποια ήταν τα Machine Elves (Μηχανικά Ρομπο-Ξωτικά);
Σύμφωνα με τον McKenna:
Εμφανίζονταν ως μικρά, χαρούμενα όντα που έμοιαζαν με:
αυτομεταμορφούμενες πολύχρωμες μαριονέτες,
παιχνιδιάρικα ξωτικά,
μικροσκοπικά "ρομπότ" ή συμβολικά όντα γεμάτα ενέργεια και πληροφορία.
Τα αποκαλούσε "self-transforming machine elves", γιατί άλλαζαν συνεχώς μορφή με τρόπο σχεδόν μηχανικό, τεχνολογικό ή fractal.
Επικοινωνούσαν μη λεκτικά, μέσω νοητικών σχημάτων (telepathic imagery), και μερικές φορές του έλεγαν: “Don’t give in to astonishment!” ("Μην υποκύπτεις στην κατάπληξη!").
Πώς το ερμήνευε όλο αυτό ο ίδιος ο McKenna;
Ο McKenna θεωρούσε τα ξωτικά:
Όντα από ένα παράλληλο ή υπερβατικό επίπεδο ύπαρξης, που αποκαλύπτεται μέσω του DMT.
Ίσως εκδηλώσεις της "ξένης νοημοσύνης" ή αρχέτυπα που εδρεύουν στον ασυνείδητο νου και ενεργοποιούνται από το DMT.
Πιθανώς τεχνολογικά υπερ-όντα, που ενοικούν σε ένα πεδίο όπου η έννοια της "πραγματικότητας" -όπως τη γνωρίζουμε στην καθημερινότητά μας- καταρρέει πλήρως.
Τι μπορεί να είναι τα machine elves από επιστημονική σκοπιά;
Νευρογνωστικά φαινόμενα: Οι εμπειρίες DMT πιθανόν ενεργοποιούν περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία προσώπων, σχημάτων, γλωσσικών συμβόλων, με αποτέλεσμα παραισθήσεις με "οντότητες".
Αρχέτυπα από το συλλογικό ασυνείδητο (κατά τον Ελβετό Ψυχίατρο Karl Gustav Jung): Τα "ξωτικά" μπορεί να είναι ψυχολογικά αρχέτυπα, μορφές που αντιπροσωπεύουν δημιουργικότητα, αταξία, μεταμόρφωση.
Ενδοψυχικές προβολές: Είναι πιθανό ότι οι "οντότητες" είναι προβολές του ίδιου του εγώ σε φαντασιακή μορφή, ένα είδος διαλόγου με ''τμήματα του νου''.
Ελλιπής επιστημονική κατανόηση: Ορισμένοι επιστήμονες σήμερα, όπως ο Ψυχίατρος Rick Strassman, άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι το DMT "ξεκλειδώνει" πρόσβαση σε άλλα επίπεδα πραγματικότητας- αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά.
Συμπέρασμα:
Τα Machine Elves ήταν για τον McKenna:
Επαναλαμβανόμενες, συνεπείς οντότητες που εμφανίζονταν σχεδόν κάθε φορά που λάμβανε DMT.
Όντα γεμάτα χρώματα, ταχύτητα και συμβολική πληροφορία, που ξεπερνούσαν τη φαντασία του. Ο κόσμος τους έμοιαζε κυρίως με Ρωσικό Αυτοκρατορικό Αυγό του Οίκου Fabergé (θα εκνευριστώ άσχημα και θα απογοητευτώ, αγαπητοί/ες αναγνώστες/τριες, εάν μάθω ότι δεν έχετε δει ποτέ ένα από αυτά τα υπέροχα Αυτοκρατορικά Αυγά σε μαγαζιά και καλλιτεχνικές εκθέσεις ή δημοπρασίες!!!)
Κατά τον ίδιο, δεν ήταν παραισθήσεις, αλλά "πραγματικά" πλάσματα από μια άλλη διάσταση.
Για την Επιστήμη, όμως, προς το παρόν παραμένουν:
Απίστευτα πολύπλοκες εσωτερικές εμπειρίες, που ακόμη δεν κατανοούμε πλήρως.
Η ιδιάζουσα περίπτωση του Κυβερνητιστή και Νευροφυσιολόγου John Lilly
O Νευροφυσιολόγος και Κυβερνητιστής (Cybernetician) John C. Lilly (1915-2001), στα εσωδιαστατικά ταξίδια του με την κεταμίνη, συνάντησε στέρεες αλλόκοσμες και υπερευφυείς οντότητες, οι οποίες τον έκαναν να νιώσει συντετριμμένος. Ο John C. Lilly ήταν μια ιδιοφυής αλλά και ακραία μορφή στην Επιστήμη του 20ού αιώνα. Ήταν ένας χαρισματικός Νευροεπιστήμονας, Κυβερνητιστής (Cybernetician), Eφευρέτης, και Ψυχεδελικός Εμπειρικός Εξερευνητής των Εσωδιαστήματος (Inner Space).
Ποιος ήταν ο John C. Lilly;
Ξεκίνησε ως Νευροφυσιολόγος που μελετούσε τον εγκέφαλο και τη συνείδηση.
Εφευρέτης της Δεξαμενής Αισθητηριακής Απομόνωσης (Isolation Tank), ώστε να μελετήσει τον εγκέφαλο και το νου "χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα".
Εργάστηκε με δελφίνια και προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί τους στα Αγγλικά, θεωρώντας ότι έχουν υψηλή νοημοσύνη. Έκανε πειράματα σε δελφίνια, εμφυτεύοντάς τους -χειρουργικά- στον εγκέφαλό τους ηλεκτρόδια και μελετούσε τα νευρωνικά βιοσήματά τους σε ταλαντοσκόπια, επινοώντας μια καινοτόμο Ηλεκτροφλοιογραφική Τηλεμετρία σε κήτη της θάλασσας, προάγοντας τα πεδία, τόσο της Νευροφυσιολογίας όσο και της Θαλάσσιας Βιολογίας και Κητολογίας.
Αργότερα στράφηκε στην Ψυχεδελική Εσωστρέφεια, χρησιμοποιώντας LSD, κεταμίνη και άλλα ψυχότροπα φάρμακα -ιδιαίτερα μέσα στη Δεξαμενή Απομόνωσης.
Η σχέση του Lilly με την κεταμίνη και τις ''Υπερδιαστατικές Οντότητες'':
1. Συνάντηση με τις οντότητες αυτές στο ECCO (Earth Coincidence Control Office):
Κατά τη διάρκεια εμπειριών με κεταμίνη, ισχυρίστηκε ότι ήρθε σε επαφή με ένα εξωδιαστατικό-εξωγήινο ''γραφείο/κέντρο ελέγχου'' που ελέγχει τις συμπτώσεις και τις συνδέσεις στη Γη.
Το ECCO (Earth Coincidence Control Office) φέρεται να του έδωσε μηνύματα του τύπου: "Για να συνεργαστείς μαζί μας (δηλαδή τους εξωγήινους), πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι σαν άνθρωπος."
2. Ο Lilly αισθάνθηκε πράγματι ψυχοσυναισθηματικά συντετριμμένος από τις οντότητες αυτές:
Περιέγραφε ότι, οι οντότητες (που κάποιες φορές αποκαλούσε "οι προγραμματιστές του παιχνιδιού") τον έκαναν να αισθάνεται ασήμαντος, μικρός, ότι η αντίληψή του για τον εαυτό του ήταν ''ένα αστείο''.
Ένιωθε ότι το εγώ του κατέρρεε, και ότι η συνείδησή του αναδομείτο από εξωτερικές αλλόκοσμες δυνάμεις.
3. Ο Lilly κατέληξε το συμπέρασμα ότι μάλλον ζούμε σε μια Προσομοίωση. Σε ένα "Simulated Reality Hypothesis":
Μέσω των εμπειριών του, διατύπωσε την ιδέα ότι η πραγματικότητα είναι μια προσομοίωση, όπου ο νους του είναι τόσο "παίκτης" όσο και "παρατηρητής".
Σε τι διαφέρει ο Lilly από τον McKenna;
Ιδού το διάγραμμα που σας συνέταξα:
Χαρακτηριστικό | Terence McKenna | John C. Lilly |
Κύρια ουσία | DMT, ψιλοκυβίνη | Κεταμίνη (IV και IM χρήση) |
Μέσο εμπειρίας | Παράδοση, τελετουργία, "φορτίο" μυθολογίας | Επιστημονική πειραματική απομόνωση |
Ξωτικά/Οντότητες/Εξωγήινοι | Machine Elves/Μηχανο-Ρομποτικά Ξωτικά (πολύχρωμα, παιχνιδιάρικα) | ECCO, προγραμματιστές, διανοητικά συστήματα |
Συναίσθημα | Δέος, χαρά, κατάπληξη | Συντριβή, απόγνωση, αναδόμηση του εγώ |
Φιλοσοφία | Εμπειρική Μυθική-Ψυχεδελική Κοσμολογία και όχι Επιστήμη | Κυβερνητική, Κυβερνο-Νοητική (Cybernetic Mind), Επιστήμη κυρίως |
Όποιος έχει τον Οίστρο της Γνώσης για θέματα Κυβερνητικής, Νευροφυσιολογίας Υπερβατικών Εμπειριών και Φαινομενολογίας της Συνείδησης, μπορεί να ανατρέξει στα -διαχρονικής αξίας- βιβλία του John Lilly. Η πιο αντιπροσωπευτική βιβλιογραφία του, είναι αυτή:
Programming and Metaprogramming in the Human Biocomputer (1972)
The Center of the Cyclone (1972)
The Scientist: A Metaphysical Autobiography (1978)
Simulations of God: The Science of Belief (1975)
Σε ποιο συμπέρασμα λοιπόν τείνω να καταλήξω;
Σίγουρα αυτά τα ρομποτικά ξωτικά θα μπορούσαν να αποτελούν τεχνολογικά υπερ-όντα, σε ένα πεδίο όπου η έννοια της "πραγματικότητας" καταρρέει. Υπάρχει περίπτωση αυτά τα όντα (ρομποτικά ξωτικά) να είναι τα αποτελέσματα ενός πανάρχαιου Διανθρωπισμού (Transhumanism) ή οι προάγγελοι των μελλοντικών αποτελεσμάτων του παρόντος Διανθρωπιστικού Κινήματος; Ίσως και ναι.. Και τα δυο μαζί... Ο ΜcKenna πάντως, θεωρούσε ότι μια από τις φοβίες της ανθρωπότητας που πηγάζει από το ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο, είναι η κυριαρχία των μηχανών και των υβριδίων ανθρώπων-μηχανών στον πλανήτη και στη φύση τους (μια πιθανή, επικείμενη μελλοντική Εξέγερση των Μηχανών). Ο ίδιος όμως, πολύ σωστά πρότεινε στην ανθρωπότητα ότι οι μηχανές δεν είναι κάτι το αρνητικό, αλλά κάτι το θετικό έως και ουδέτερο. Διατύπωνε με τα λόγια του ότι, ''ας δούμε τις μηχανές αμερόληπτα, διαπιστώνοντας ότι οι μηχανές είναι από τη φύση τους αμερόληπτες και ουδέτερες και αν κρίνουμε από τις δικές μας ανάγκες ως άνθρωποι, οι μηχανές είναι αρκετά χρήσιμες σε εμάς.''
Κατά τη δική μου γνώμη, η ίδια η Βιολογία είναι η τάση της φύσης να μηχανοποιηθεί ώστε να εξευγενιστεί. Όσο η Βιολογία τεχνοδομείται, τόσο περισσότερο πνευματώνεται. Και όσο περισσότερο πνευματώνεται, τόσο η κατάκτηση μιας τέλειας ''Ιατρικής της Ψυχής'', δηλαδή Ψυχιατρικής είναι ακόμα πιο κοντά, ωθώντας την ανθρωπότητα προς μια Ψυχοπολιτισμένη Παγκόσμια Κοινωνία. Μια κοινωνία Ψυχοπολιτισμένων Μετανθρώπων.
Και αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό είναι ο στόχος μας!
Στο μέλλον, η χρήση Νανο-ηλεκτρο-φωτονικών Νευροεμφυτευμάτων για την επαγωγή της τέλειας έκστασης, άνευ παρενεργειών και κινδύνων για την ανθρώπινη ψυχική υγεία με αποτέλεσμα, το βίωμα παραλλήλων Ολοτροπικών και Εναλλακτικών Καταστάσεων του Νου και της Συνείδησης θα είναι μια πραγματικότητα, καθιστώντας τον Μετάνθρωπο πλέον έναν ουσιώδη εξερευνητή των διαστάσεων του Εσωδιαστήματος.
Συγγραφέας του παρόντος άρθρου: Γιώργος-Φανούριος Πουλόπουλος
Comments